Z wciąż niejasnych powodów program i wspólnota AA może spowodować kapitulację, która może z kolei doprowadzić do okresów niepicia. Staje się coraz bardziej oczywiste, że w psychice każdego istnieje niepokonane ego, które ostro sprzeciwia się jakiejkolwiek myśli o porażce. Dopóki to ego nie zostanie w jakiś sposób zredukowane lub nie stanie się nieskuteczne, nie można spodziewać się szans na poddanie.
AA, nadal w powijakach, obchodziło trzecią albo czwartą rocznicę w jednej z grup. Spiker bezpośrednio mnie poprzedzający opowiedział ze szczegółami o wysiłkach jego grupy – składającej się z dwóch ludzi – aby go „wysuszyć” i aby stał się ich trzecim członkiem. Po kilku miesiącach daremnych wysiłków z ich strony i niepowodzeniach z nim, spiker powiedział: „wreszcie zastałem przycięty na wymiar i pozostałem trzeźwy do teraz”, czyli około dwóch lub trzech lat. Kiedy nadeszła moja kolej by mówić, użyłem jego frazy „przycięty na wymiar” jako tekstu, wokół którego krążyła moja uwaga. Wkrótce, kątem oka dostrzegłem niepokojące spojrzenie. Pochodziło od mojego przedmówcy.
Było zupełnie jasne: Był kompletnie zaskoczony, że powiedział cokolwiek, co miało sens dla psychiatry. Ten incydent pokazał, że dwóch ludzi, z których jeden przybliża sprawę klinicznie a drugi, opierając się na swojej własnej intuicji opisujący, co się z nim stało, mogą mieć dokładnie te same obserwacje: potrzebę redukcji ego. Powszechnie wiadomo, że powrót w pełni rozwiniętego ego może nastąpić w każdej chwili. Lata trzeźwości nie są ubezpieczeniem przed jego odrodzeniem. Żaden AA, bez względu na jego status weterana, nie może nigdy odpocząć od czujności wobec odradzającego się ego.
Funkcja poddania się w AA jest teraz jasna. Powoduje zatrzymanie picia poprzez spowodowanie, że jednostka mówi: „Rzucam. Poddaję się ze swoimi upartymi metodaKmi. Odrobiłem lekcję.” Bardzo często po raz pierwszy w dorosłym życiu jednostki napotyka ona niezbędną dyscyplinę, która zatrzymuje ją w jej gorączkowym tempie. Właściwie ma ona szczęście mieć w sobie zdolność do poddania. To jest to, co odróżnia ją od dzikich zwierząt. I dzieje się to dlatego, że możemy się poddać i prawdziwie poczuć „Twoja wola, nie moja, niech się stanie”.
Niestety, to ego wróci chyba, że jednostka nauczy się akceptować zdyscyplinowaną drogę życia, co oznacza, że tendencja do powrotu ego jest permanentna. (permanently checked)
To nie jest nowością dla członków AA. Nauczyli się oni, że pojedynczy akt poddania nie jest wystarczający. Pod mądrym przywództwem „ojców założycieli” AA potrzeba kontynuowania wysiłków w celu utrzymania tego cudu była stale podkreślana. Dwanaście Kroków wzywa do powtarzania obrachunku, a nie do zrobienia tylko jednego, Dwunasty Krok sam w sobie jest rutynowym przypomnieniem, że każdy musi pracować aby utrzymać trzeźwość. Co więcej, jest to określane mianem pracy Dwunastego Kroku – czym dokładnie jest.
W tym czasie cud jest dla innej osoby.
Dr. Harry M. Tiebout, M.D. (http://en.wikipedia.org/wiki/Harry_Tiebout)